bih.button.backtotop.text

ការថែទាំសុខភាពសម្រាប់អ្នកជំងឺតម្រងនោមរ៉ាំរ៉ៃ

.

ឱសថនិងផលិតផលរុក្ខជាតិដែលគួរជៀសវាងចំពោះអ្នកជំងឺតម្រងនោម
ការរក្សាតុល្យភាពជាតិទឹក និងជាតិរ៉ែ ក៏ដូចជាការបញ្ចេញកាកសំណល់ចេញពីរាងកាយគឺជាមុខងារចម្បងពីររបស់តម្រងនោម។ អ្នកជំងឺដែលមានមុខងារតម្រងនោមខ្សោយងាយនឹងទទួលនូវការពុលឱសថ។ ដូច្នេះអ្នកជំងឺតម្រងនោមគួរតែប្រើប្រាស់ថ្នាំព្យាបាលដោយប្រុងប្រយ័ត្នជាពិសេសថ្នាំដែលរកទិញបានដោយគ្មានវេជ្ជបញ្ជា ដែលអាចរកទិញបាននៅតាមឱសថស្ថាននានា (ឧទាហរណ៍: ថ្នាំបំបាត់ក្អក និងថ្នាំផ្តាសាយ ថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់ ថ្នាំបន្ទន់លាមក វីតាមីន អាហារបំប៉ន ថ្នាំរុក្ខជាតិជាដើម)។

អ្នកជំងឺអាចគិតថាឱសថដែលអាចរកបានទាំងនេះជាទូទៅគឺមានសុវត្ថិភាព ប៉ុន្តែឱសថខ្លះគួរតែត្រូវបានជៀសវាងក្នុងករណីដែលមានជំងឺខ្សោយតម្រងនោម។
 
  • ក្រុមថ្នាំថ្នាំប្រឆាំងនឹងការរលាកដែលគ្មានជាតិស្តេរ៉ូអ៊ីត (NSAIDs) ដូចជា ibuprofen, mefenamic acid, naproxen, piroxicam, meloxicam, diclofenac, celecoxib, etoricoxib ជាដើមត្រូវបានគេប្រើប្រាស់យ៉ាងទូលំទូលាយសម្រាប់បំបាត់ការឈឺចាប់។ ឥទ្ធិពលមួយនៃថ្នាំទាំងនេះគឺ បន្ថយលំហូរឈាមទៅកាន់តម្រងនោមដែលជាលទ្ធផលនៃការថយចុះមុខងារនៃតម្រងនោម។
  • ក្រុមថ្នាំដែលមានជាតិសូដ្យូម ឬប្រភេទថ្នាំគ្រាប់ដែលពុះក្នុងទឹក ដូចជាថ្នាំ Aspirin គ្រាប់ថ្នាំរលាយពុះក្នុងទឹក វីតាមីនដែលរលាយក្នុងទឹកគឺអាចបណ្តាលអោយចាល់ជាតិសូដ្យូម ទឹកនិងសារធាតុរ៉ែ។
  • ថ្នាំទឹកស៊ីរ៉ូបំបាត់ក្អក ជាទូទៅគឺផ្សំពីរុក្ខជាតិខ្លះដែលបណ្តាលឲ្យកើនឡើងខ្ពស់នូវកម្រិតជាតិប៉ូតាស្សូមក្នុងឈាម (ដែលអាចប៉ះពាល់ដល់បះដូងរបស់អ្នក) ។
  • ថ្នាំបន្ទន់លាមក ឬថ្នាំប្រឆាំងជាតិអាស៊ីតដែលមានជាតិអាលុយម៉ីញូម និងម៉ាញ៉េស្សូម អាចមានផលប៉ះពាល់លើប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទប្រសិនបើមានកម្រិតច្រើននៅក្នុងសសៃឈាម។
  • ថ្នាំបន្ទន់លាមក ឬថ្នាំសុលតាមរន្ធគូថ អាចបណា្តលឲ្យមានការបាត់បង់ជាតិទឹក និងកើនកម្រិតផូស្វ័រខ្ពស់។
  • ថ្នាំប្រភេទអាហារបំប៉នមួយចំនួនគឺមានជាតិប៉ូតាស្យូម និងម៉ាញ៉េស្យូមដែលអាចកកើតឡើងនៅក្នុងខ្លួន។
  • ឱសថប្រភេទរុក្ខជាតិ ឧទាហរណ៍ដូចជា ថ្នាំបន្ទន់លាមកដែលមានសារធាតុ Isphagula Husk បណ្តាលឲ្យមានកម្រិតជាតិប៉ូតាស្យូមខ្ពស់ក្នុងឈាម។ Gingo Biloba យិនស៊ិន ឬខ្ទឹមសមានផលប៉ះពាល់លើប្រព័ន្ធឈាមកកបង្កឲ្យមានការហូរឈាមតាមផ្លូវបញ្ចូលកាតេទែដែលប្រើប្រាស់ក្នុងពេលលាងឈាម។

អ្នកជំងឺដែលខ្សោយមុខងារតម្រងនោមគួរតែជៀសវាងការទទួលទានប្រភេទឱសថរុក្ខជាតិ ឬ ផលិតផលឱសថចិនសែ (ឧ. ថ្នាំគ្រាប់ ថ្នាំទឹក) ។ ប្រភេទថ្នាំទាំងនោះអាចបណ្តាលអោយមានជាតិប៉ូតាស្យូមឡើងខ្ពស់ដែលអាចបង្ករគ្រោះថ្នាក់ដល់បេះដូង និងតម្រងនោម។


ការណែនាំចំពោះអ្នកជំងឺតម្រងនោម 
  • ចូរផ្តល់ព័ត៌មានអំពីប្រភេទថ្នាំទាំងអស់របស់អ្នក (រួមទាំងវីតាមីន ថ្នាំប្រភេទអាហារបំប៉ន ឱសថរុក្ខជាតិនិងឱសថដែលទិញបានដោយគ្មានវេជ្ជបញ្ជា) ជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិតរបស់អ្នកជានិច្ច។
  • ប្រសិនបើមានអារម្មណ៍ថាឈឺ ឬមិនស្រួលសូមពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យរបស់អ្នក។
  • ត្រូវជូនដំណឹងដល់គ្រូពេទ្យរបស់អ្នកជានិច្ចប្រសិនបើអ្នកមានរោគសញ្ញាមិនធម្មតាដូចជា ចង់ក្អួត ក្អួត អស់កម្លាំង ការឡើងទម្ងន់ ការហើមជើង ការដកដង្ហើមខ្លី ការឈឺសាច់ដុំឬរមួលសាច់ដុំ បញ្ហាស្បែកឬ ការនោមមិនទៀងទាត់ ញឹកញាប់និងមានការឈឺចាប់ពេលនោម។
សារៈសំខាន់នៃរបបអាហារសម្រាប់អ្នកជំងឺតម្រងនោមរ៉ាំរ៉ៃ
ការគ្រប់គ្រងលើរបបអាហារគឺមានសារៈសំខាន់សម្រាប់អ្នកជម្ងឺតម្រងនោមរ៉ាំរ៉ៃ ពីព្រោះវាជួយ៖
  • ពន្យារពេលនូវភាពចុះខ្សោយនៃតម្រងនោម
  • ពន្យាពេលការឈានទៅរកដំណាក់កាលដែលចាំបាច់ត្រូវធ្វើការលាងឈាម
  • កាត់បន្ថយបន្ទុកនៃតម្រងនោមក្នុងការកម្ចាត់ចោលកាកសំណល់
  • កាត់បន្ថយបន្ទុកការងាររបស់តម្រងនោម
  • កាត់បន្ថយការកកើតនៃកាកសំណល់ពីអាហារ
  • បង្ការកង្វះអាហារូបត្ថម្ភ
  • កែលម្អសុខភាព និងគុណភាពនៃជីវិតរបស់អ្នកជំងឺ

សារធាតុចិញ្ចឹមដែលមានផលប៉ះពាល់លើជំងឺតម្រងនោម
នៅពេលអ្នកជំងឺតម្រងនោមស្ថិតនៅដំណាក់កាលដែលតម្រងនោមមិនដំណើរការបានល្អ ឬនៅពេលលទ្ធផលនៃការធ្វើតេស្តឈាមមិនធម្មតា អ្នកជំងឺគួរតែត្រូវបានណែនាំអំពីអាហារដែលពួកគេត្រូវចៀសវាង ឬតម។ សារធាតុចិញ្ចឹមមួយចំនួនបណ្តាលឲ្យមានបញ្ហាសុខភាពនៅពេលដែលប្រើប្រាស់លើសកម្រិត ដោយសារពួកវាត្រូវបានទុកកាកសំណល់ច្រើនក្នុងរាងកាយ។ សារធាតុចិញ្ចឹមសំខាន់ៗនៅក្នុងចំណីអាហារដែលជាធម្មតាមានផលប៉ះពាល់អវិជ្ជមានលើជំងឺតម្រងនោមគឺ៖
•    ជាតិសូដ្យូម រាងកាយរបស់យើងត្រូវការជាតិសូដ្យូមក្នុងបរិមាណតិចដើម្បីគ្រប់គ្រងសម្ពាធឈាម។ ចំពោះអ្នកជំងឺតម្រងនោម តម្រងនោមមិនអាចបញ្ចេញចោលជាតិសូដ្យូមដែលលើសចេញពីរាងកាយបានធ្វើឲ្យចាល់សារធាតុរាវ និងហើម។ ស្ថានភាពនេះនាំអោយមានជំងឺលើសឈាម ទឹកក្នុងស្រោមសួត និងអាចបណ្តាលអោយមានជំងឺខ្សោយបេះដូង។
អាហារដែលត្រូវជៀសវាង ឬត្រូវមានកំរិត: អាហារសម្បូរជាតិសូដ្យូម ឧទាហរណ៍ត្រីប្រឡាក់ សាច់ជ្រូកប្រឡាក់អាំង ជ្រូកខ្វៃ សាច់ក្រក អាហារត្រាំ អាហារមានជាតិអំបិលនិងប៊ើ។ លើសពីនេះទៀតអាហារដែលគ្មានជាតិប្រៃ ប៉ុន្តែមានជាតិសូដ្យូមគួរតែត្រូវបានជៀសវាងដូចជានំបុ័ងដែលផ្ទុកជាតិសូដ្យូតប៊ីកាណាត។

•    ជាតិប៉ូតាស្យូមគឺជាសារធាតុរ៉ែដែលធ្វើឲ្យសាច់ដុំ និងសរសៃប្រសាទដំណើរការបានត្រឹមត្រូវ។ នៅពេលដែលមុខងារតម្រងនោមចុះខ្សោយ សមត្ថភាពក្នុងការបញ្ចេញជាតិប៉ូតាស្យូមតាមរយៈទឹកនោមត្រូវបានថយចុះដែលនាំឲ្យមានការចាល់ជាតិប៉ូតាស្យូម។ នៅពេលកម្រិតប៉ូតាស្យូមខ្ពស់ពេក បណ្តាលឲ្យខ្សោយឬរមួលសាច់ដុំហើយអ្នកជំងឺអាចមានបញ្ហាចង្វាក់បេះដូងមិនទៀងទាត់។ អ្នកជំងឺនៅដំណាក់កាលដំបូងនៃជំងឺតម្រងនោម (eGFR> ៩០ មល / នាទី / ១.៧៣ម២) និងដំណាក់កាលមធ្យម (eGFR ៣០-៥៩ មល / នាទី / ១.៧៣ម២) ដែលតម្រងនោមនៅបញ្ចេញកាកសំណល់និងកម្រិតប៉ូតាស្យូមនៅក្នុងឈាមក្នុងកំរិតមធ្យម ឬ នៅ ៣.៥-៥.០ មីលីក្រាម / ដេស៊ីលីត្រ អាចបន្តបរិភោគផ្លែឈើនិងបន្លែ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកជំងឺតម្រងនោមដែលកម្រិតប៉ូតាស្យូមនៅក្នុងឈាមគឺប្រហែលឬលើស ៥ មីលីក្រាម / ដេស៊ីលីត្រ ត្រូវគ្រប់គ្រងការបរិភោគផ្លែឈើនិងបន្លែ។ អ្នកជំងឺក្នុងក្រុមនេះអាចបរិភោគផ្លែឈើនិងបន្លែដែលមានជាតិប៉ូតាស្យូមទាបម្តងឬពីរដងក្នុងមួយថ្ងៃ។ បន្លែនិងផ្លែឈើដែលមានជាតិប៉ូតាស្យូមទាបរួមមានស្ពៃក្តោប ផ្កាខាត់ណា ត្រសក់សាឡាត់ ទំពាំងបាយជូនិងម្នាស់។
អាហារដែលត្រូវជៀសវាង ឬត្រូវមានកំរិត៖អាហារដែលសម្បូរប៉ូតាស្យូម ដូចជាផ្លែឈើស្ងួតគ្រប់ប្រភេទ ធូរេន ផ្លែអំពិល រំដេង ទឹកញ៉រ  ប៉េងប៉ោះ បន្លែស្លឹកបៃតង មើមស្ពៃ ចេក ក្រូច ល្ហុង និងខ្នុរ។

•    ជាតិផូស្វ័រ ពេលដែលតម្រងនោមមិនដំណើរការ រាងកាយរបស់យើងមិនអាចបឺតស្រូបជាតិកាល់ស្យូមនិងបញ្ចេញចោលនូវជាតិផូស្វ័រ។ ដូច្នេះរាងកាយទទួលបានបរិមាណជាតិកាល់ស្យូមតិចតួច តែរក្សាជាតិផូស្វ័រច្រើនពេកនៅក្នុងឈាម។

អាហារដែលត្រូវជៀសវាង ឬត្រូវមានកំរិត៖ អាហារសាច់សត្វ ប៊ើ ផលិតផលទឹកដោះគោ ទឹកដោះគោខាប់មានជាតិផ្អែម ស៊ុតត្រី ស៊ុតពណ៌លឿង បង្គា ក្តាម ផលិតផលផ្សំពីសូដ្យូមប៊ីកាណាត គ្រាប់ធុញ្ញជាតិ គ្រាប់សណ្តែកស្ងួតនិងទឹកសូដាពណ៌ខ្មៅ។

•    ប្រូតេអ៊ីនគឺជាសារធាតុចិញ្ចឹមដែលរាងកាយដែលយើងត្រូវការ។ សូម្បីតែអ្នកជំងឺតម្រងនោមក៏ត្រូវការបរិភោគចំណីអាហារដែលផ្តល់ជាតិប្រូតេអ៊ីនផងដែរប៉ុន្តែក្នុងចំនួនតិចតួច។ នៅពេលដែលរាងកាយបំបែកនិងបឺតស្រូបយកប្រូតេអ៊ីនពីចំណីអាហារផលិត កាកសំណល់ត្រូវបានផលិតឡើង និងបញ្ចេញចោលតាមរយៈតម្រងនោម។ ការបរិភោគប្រូតេអ៊ីនច្រើនពេកអាចធ្វើឲ្យតម្រងនោមធ្វើការខ្លាំងដែលនេះជាមូលហេតុដែលអ្នកជំងឺតម្រងនោមគួរតែកំណត់បរិមាណចំណីអាហារដែលសម្បូរប្រូតេអ៊ីនទាំងបានមកពីរុក្ខជាតិនិងសត្វ។
អាហារដែលត្រូវជៀសវាង ឬត្រូវមានកំរិត ៖សាច់និងប្រូតេអ៊ីនដែលមានជាតិខ្លាញ់និងកូលេស្តេរ៉ុលដូចជា ស៊ុតក្រហម ពោះវៀន និងគ្រឿងក្នុងសត្វ ស្បែកជ្រូក ស្បែកទា និងមាន់ ខ្លាញ់ជ្រូក និងគោ ឆ្អឹងជំនីជាប់ខ្លាញ់ ជ្រូកខ្វៃ ទាបំពង ជ្រូកអាំង សាច់ជ្រូកបំពង ទាអាំង ស្ងោសាច់ក្ងាននិងទឹកជ្រលក់ប៉ាឡូ ស៊ុតត្រី និងស៊ុតបង្គា។ លើសពីនេះទៀតសាច់ដែលខ្វះអាស៊ីតអាមីណូសំខាន់ៗ ក៏គួរត្រូវជៀសវាងផងដែរព្រោះវាធ្វើឲ្យតម្រងនោមធ្វើការយ៉ាងសកម្មក្នុងការកម្ចាត់កាកសំណល់ចោល។ សាច់ក្នុងក្រុមនេះរួមមាន សសៃពួរជ្រូក សាច់គោ និងសាច់មាន់ ព្រុយត្រីឆ្លាម ជើងមាន់ទា ស្បែក ឆ្អឹងខ្ចី គ្រាប់ធុញ្ញជាតិ គ្រាប់សណ្តែកស្ងួត និងអាហារមានគ្រាប់ធុញ្ញជាតិ។

អនុសាសន៍ពីរបបអាហារ
  • បរិភោគអាហារច្រើនមុខក្នុងរបបអាហារនីមួយៗ។ ត្រូវប្រាកដថាមានរួមបញ្ចូលអង្ករ សាច់ បន្លែ និងផ្លែឈើ។
  • អ្នកជម្ងឺតម្រងនោមរ៉ាំរ៉ៃត្រូវតែបញ្ឈប់ការបរិភោគទឹកជ្រលក់សិប្បនិម្មិត អំបិលសិប្បនិម្មិត ទឹកស៊ីអ៊ីវសិប្បនិម្មិត និងទឹកត្រីសិប្បនិម្មិត។ ត្រូវប្រើគ្រឿងទេសដើម្បីបង្កើនរសជាតិជំនួស។

លំហាត់ប្រាណ

អ្នកជម្ងឺដែលមានជម្ងឺរ៉ាំរ៉ៃជាច្រើនមានអារម្មណ៍ថាពួកគេខ្សោយពេកក្នុងការធ្វើលំហាត់ប្រាណ។ នេះមិនមានន័យថាពួកគេត្រូវជៀសវាងក្នុងការហាត់ប្រាណនោះទេ។ ការហាត់ប្រាណ ជាអ្វីដែលរាងកាយអ្នកត្រូវការ។ សាច់ដុំនិងបេះដូងរបស់អ្នកខ្សោយនៅពេលដែលអ្នកអសកម្ម ហើយសន្លាក់របស់អ្នករឹងជាប់។ លំហាត់ប្រាណអាចធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ល្អឡើងវិញ។

សារៈសំខាន់នៃលំហាត់ប្រាណ
  • ធ្វើឲ្យមានភាពរឹងមាំនៃបេះដូងរបស់អ្នក និងបន្ថយហានិភ័យនៃការគាំងបេះដូង។
  • បង្កើនកម្រិតកំហាប់ឈាម និងគ្រាប់ឈាមក្រហមដែលចាំបាច់សម្រាប់ដឹកនាំអុស៊ីហ្សែនទៅកាន់សរីរាង្គទាំងអស់។

បង្កើនការគ្រប់គ្រងជាតិស្កររបស់អ្នក។
  • បន្ថយសម្ពាធឈាម។
  • កាត់បន្ថយកម្រិតកូឡេស្តេរ៉ុល និងទ្រីគ្លីសេរីត។
  • កាត់បន្ថយភាពតានតឹងផ្លូវចិត្ត។

អនុសាសន៍ក្នុងការធ្វើលំហាត់ប្រាណ

** ជាដំបូង សូមពិគ្រោះជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិតមុនពេលចាប់ផ្តើមធ្វើលំហាត់ប្រាណ **
ជ្រើសរើសសកម្មភាពណាមួយដែលមានភាពងាយស្រួល និងរីករាយដល់អ្នក មិនថាវាជាការហាត់ប្រាណដែលមិនចាំបាច់ត្រូវការឧបករណ៍ ដើរ ហែលទឹក ឬជិះកង់។ ការធ្វើលំហាត់ប្រាណគួរតែមានយ៉ាងតិចបីថ្ងៃក្នុងមួយសប្តាហ៍។ ក្នុងកំឡុងពេលសប្ដាហ៍ដំបូង ធ្វើលំហាត់ប្រាណ៥នាទី រៀងរាល់ហាត់ម្តងៗ បន្ទាប់មកបន្ថែម១ឬ២នាទីក្នុងមួយសបា្ដហ៍ម្តង រហូតដល់មួយម៉ោងកន្លះ។ ដើម្បីគ្រប់គ្រងទម្ងន់និងបង្កើនអត្ថប្រយោជន៍សូមសាកល្បងដើររយៈពេលយូរ (យ៉ាងហោចណាស់ ២០-៣០ នាទី) ។

កុំធ្វើលំហាត់ប្រាណប្រសិនបើអ្នកស្ថិតក្នុងស្ថានភាពណាមួយខាងក្រោម 
  • ប្រសិនបើអ្នកក្តៅខ្លួន
  • ប្រសិនបើអាកាសធាតុក្តៅហើយសើម
  • ប្រសិនបើអ្នកមានជំងឺឆ្អឹងណាមួយ

បញ្ឈប់ការហាត់ប្រាណបើអ្នកមានអារម្មណ៍ណាមួយដូចខាងក្រោម 
  • អស់កម្លាំងខ្លាំងពេក
  • ហត់
  • ការឈឺទ្រូង
  • ចង្វាក់បេះដូងញាប់ ឬមិនទៀងទាត់
  • ចង្អោរ
  • រមួលក្រពើ
ការជក់បារីអនុញ្ញាតឲ្យជាតិពុលដទៃទៀតចូលទៅក្នុងខ្លួន និងបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់ស្ទើរតែគ្រប់សរីរាង្គនៃរាងកាយ។ ការជក់បារីបណ្ដាលឲ្យមានការប្រែប្រួលក្នុងសរសៃឈាមដែលបង្កជា Arteriosclerosis (សសៃឈាមឡើងក្រាស់និងរឹង) និងនាំអោយកើតជំងឺបេះដូង ជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល រលាកទងសួត និង មហារីកសួត។ វិធីដែលអាចកើតមានមួយចំនួនដែលការជក់បារីត្រូវបានគិតថាធ្វើឲ្យខូចតម្រងនោមគឺដោយ៖
  • បង្កើនសម្ពាធឈាម និងចង្វាក់បេះដូង
  • កាត់បន្ថយលំហូរឈាមនៅក្នុងតម្រងនោម
  • បង្រួមសរសៃឈាមនៅក្នុងតម្រងនោម
  • ការធ្វើឲ្យខូចខាតសសៃអាក់ទែរ(សាខានៃសរសៃឈាមអាក់ទែរ)
  • បង្កើតឲ្យមាន Arteriosclerosis (សសៃឈាមឡើងក្រាស់និងរឹង) នៃសរសៃឈាមតម្រងនោម
កត្តាប្រឈមនៅក្នុងជំងឺតម្រងនោមរ៉ាំរ៉ៃ មានអត្រាកាន់តែខ្ពស់ចំពោះអ្នកជក់បារី។ ខណៈដែលចំនួនអ្នកជក់បារីកើនឡើង ដូច្នេះអត្រានៃជំងឺដំណាក់កាលចុងក្រោយក៏កើនឡើងដែរ។ ការជក់បារីបង្កើនសម្ពាធឈាម និងបង្កើនហានិភ័យនៃជាតិប្រូតេអ៊ីនក្នុងទឹកនោម (ប្រូតេអ៊ីនក្នុងទឹកនោមច្រើនពេក) ដែលមានន័យថាតម្រងនោមអាចនឹងធ្លាក់ខ្សោយ។ ការជក់បារីក៏ត្រូវបានបង្ហាញផងដែរ ក្នុងការពន្លឿនការវិវត្តនៃជំងឺតម្រងនោមដ៏ទៃទៀត។ ផលប៉ះពាល់នៃការជក់បារីក្នុងជំងឺទឹកនោមផ្អែមត្រូវបានចងក្រងជាឯកសារបានយ៉ាងល្អផងដែរ។ ចំពោះអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមដែលជក់បារីមានហានិភ័យខ្ពស់នៃការកើតជំងឺតម្រងនោម។ ចំពោះអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមដែលមានជំងឺតម្រងនោម ថែមទាំងជក់បារី គឺបាត់បង់មុខងារតម្រងនោមលឿនជាងអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមដែលមិនជក់បារី ឬអ្នកដែលឈប់ជក់បារី។ លើសពីនេះទៀតការជក់បារីបង្កើនសម្ពាធឈាមខ្ពស់ និងហានិភ័យនៃជំងឺសរសៃឈាមបេះដូង ដែលជំងឺទាំងពីរនេះជាបញ្ហាសុខភាពដែលតែងតែកើតឡើងរឿយៗជាមួយជំងឺតម្រងនោម។ ការឈប់ជក់បារីត្រូវបានបង្ហាញថាជារឿងដ៏សំខាន់បំផុតដែលមនុស្សម្នាក់ត្រូវធ្វើដើម្បីជួយថែទាំមុខងារតម្រងនោម។ គន្លឹះដើម្បីបញ្ឈប់ការជក់បារី ដោយសារតែចំនួនការជក់បារីច្រើនបានបង្កើនហានិភ័យនៃការខ្សោយតម្រងនោមដំណាក់កាលចុងក្រោយ ការកាត់បន្ថយអាចផ្តល់ប្រយោជន៍។ ជាការល្អ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយការឈប់ជក់បារីគឺជាជម្រើសល្អបំផុត។ ការបញ្ឈប់ការជក់បារីគឺមានការពិបាកដោយសារតែការញៀនជាតិនីកូទីន ចំណង់ខ្លាំង និងការអន្ទៈសារចង់បាន មានដំណាក់កាលដែលអាចជួយអ្នកបានជោគជ័យក្នុងការបញ្ឈប់ការជក់បារី។ ជួនកាលវាត្រូវចំណាយពេលពីរបីដងដើម្បីបញ្ឈប់ការជក់បារីទាំងស្រុង ប៉ុន្តែវាមានតម្លៃចំពោះកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងឲ្យក្លាយជាគ្មានផ្សែងបារី។
  • ពិភាក្សាជាមួយគ្រូពេទ្យអំពីការព្យាបាលជំនួសជាតិនីកូទីន ដូចជាការបៀមស្ករកៅស៊ូ និងស្ករគ្រាប់ ក៏ដូចជាឱសថដើម្បីជួយអ្នក
  • កំណត់នូវកាលបរិច្ឆេទច្បាស់លាស់នៃការបញ្ឈប់ការជក់បារី និងបោះបង់ចោលផលិតផលថ្នាំជក់ទាំងអស់។
  • មានយុទ្ធសាស្រ្តសម្រាប់ជួយអ្នកឲ្យយកឈ្នះទម្លាប់តួយ៉ាងដូចជា៖ ការទំពារស្ករកៅស៊ូ បៀមស្ករគ្រាប់ ព្យាយាមដកដង្ហើមវែងៗ ឬធ្វើសមាធិរហូតទាល់តែជម្រុញចិត្ត និងធ្វើអ្វីមួយដើម្បីកាត់បន្ថយភាពតានតឹងរបស់អ្នក
  • ចូលរួមជាមួយកម្មវិធីនៃការផ្តាច់ជក់បារី។
  • បន្តព្យាយាមរហូតដល់អ្នកអាចបញ្ឈប់បាន។

Related conditions

Doctors Related

Related Centers

Related Packages

Rating score 8.40 of 10, based on 10 vote(s)

Related Health Blogs