“ការគិតវិជ្ជមានមិនដាក់សម្ពាធខ្លាំងពេកលើខ្លួនអ្នកហើយតែងតែជឿជាក់ថាអ្នកពិតជាមិនមានជំងឺមហារីក រស់នៅក្នុងជីវិតដែលមានសុភមង្គលដូចធម្មតា នោះគឺជាគន្លឹះក្នុងការព្យាបាលជំងឺមហារីក។” នេះជាវិធីដែលអ្នកស្រី Tin May Lwin ជាអតីតសាស្រ្តាចារ្យសាកលវិទ្យាល័យពីប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ា​ ជ្រើសរើសវិធីសាស្រ្តក្នុងការព្យាបាលជំងឺមហារីកសុដន់របស់គាត់នៅឯមជ្ឈមណ្ឌលមហារីក Horizon ដែលមានបេះដូងពេញដោយក្ដីរីករាយ។
 
អ្នកស្រី Tin May Lwin ជាសាស្រ្តាចារ្យនៅសាកលវិទ្យាល័យកុំព្យួទ័រសិក្សា ទីក្រុងយ៉ាងកុង (UCSY) រហូតដល់ឆ្នាំ 2008 ពេលដែលអ្នកស្រីមានអារម្មណ៍ថាមានអ្វីមួយដ៏ចម្លែកកំពុងកើតឡើងក្នុងខ្លួនរបស់គាត់។ ជាដំបូងនាងគិតថានាងមានដុំពកនៅចំហៀងសុដន់របស់នាង ដោយនាងបានព្យាយាមព្យាបាលដោយប្រើឱសថបុរាណ។ ដំបូងឡើយក៏ទទួលបានជោគជ័យ ការលូតលាស់របស់វាបានចាប់ផ្តើមរលាយបាត់ ប៉ុន្តែប្រហែលមួយឆ្នាំក្រោយមក វាក៏បានត្រឡប់មកវិញម្តងទៀត។ ទីបំផុត មិត្តភក្ដិគ្រូពេទ្យវះកាត់របស់នាងបានបញ្ចុះបញ្ចូលនាងឲ្យពិនិត្យសុខភាពបែបទូលំទូលាយ។ គាត់ត្រូវបានគេធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យថាមានជំងឺមហារីកសុដន់។
 
 នេះជាការភ្ញាក់ផ្អើលដ៏ធំមួយសម្រាប់គាត់ រឿងនេះបង្ខំឲ្យគាត់ចាកចេញពីមុខតំណែងរបស់ខ្លួននៅឯសាកលវិទ្យាល័យ ប៉ុន្តែគាត់បានចាកចេញទាំងសេចក្ដីសោកស្ដាយបំផុត។ គាត់ជ្រើសរើសជឿថាគាត់ធម្មតាមិនឈឺនោះទេ។ “ជាការពិតណាស់ជាមួយនឹងដុំពកនិងការហូរទឹករំអិល ខ្ញុំដឹងថាមានអ្វីមួយខុសប្រក្រតីកើតឡើងចំពោះខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលខ្ញុំត្រូវបានគេធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យឃើញថាមានជំងឺមហារីកសុដន់នោះ ខ្ញុំមិនមានអារម្មណ៍អ្វីផ្សេងក្រៅពីការភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះភាពចម្លែករបស់វានោះទេ។ ” នាងបានប្រាប់យើងពីទម្លាប់អាកប្បកិរិយាវិជ្ជមានរបស់នាង។ “ខ្ញុំមិនដែលឈប់គិតថាខ្ញុំឈឺនោះទេ ខ្ញុំកាន់តែចាប់អារម្មណ៍ជាមួយបទពិសោធន៍ថ្មី។ ខ្ញុំមិនបានដាក់សម្ពាធខ្លួនឯងជាមួយនឹងគំនិតដូចនោះទេ​ “ខ្ញុំឈឺ ខ្ញុំកើតមហារីក” ព្រោះខ្ញុំដឹងច្បាស់ថាវានឹងបាត់ទៅវិញ។”

 

ការព្យាបាលរាយរងក្នុងជីវិតពិត

    “មិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំបានប្រាប់ខ្ញុំថា ខ្ញុំគួរតែស្វែងរកការព្យាបាលនៅប្រទេសថៃ ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ធូរស្បើយភ្លាមៗ។ ខ្ញុំបានឮអំពីកេរ្តិ៍ឈ្មោះ ភាពល្បីល្បាញរបស់មន្ទីរពេទ្យបាំរុងរ៉ាត (Bumrungrad) រួចហើយ ដូច្នេះមិនចាំបាច់ព្រួយបារម្ភអំពីរឿងនោះទេ ប៉ុន្តែអ្វីដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំរំភើបយ៉ាងខ្លាំងចំពោះការព្យាបាលនៅប្រទេសថៃគឺឱកាសទៅទិញទំនិញនៅទីក្រុងបាងកក។ ខ្ញុំស្រឡាញ់ទីក្រុងនេះណាស់! ខ្ញុំចូលចិត្តមកទីនេះដើម្បីទិញទំនិញ។ ”
 
ទោះបីជាចិត្តរបស់គាត់មានភាពងាយស្រួលក្ដី ក៏ការព្យាបាលរបស់នាងមិនមែនគ្មានឧបសគ្គនោះទេ។ ឧបសគ្គមួយក្នុងចំណោមឧបស័គ្គប្រឈមទាំងនោះគឺល្បឿនរបស់មហារីកដែលបានរាលដាលដល់ឆ្អឹងរបស់គាត់។ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Vinai Ariyaprakai អ្នកជំនាញជំងឺដុំពកដែលព្យាបាលគាត់ បាននិយាយរឿងមួយដែលគាត់មិននឹកស្មានដល់។ “លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Vinai ប្រាប់ខ្ញុំថាមហារីកបានរាលដាលដល់ក្រពេញទឹករងៃនិងឆ្អឹងរបស់ខ្ញុំ។ គាត់ប្រាប់ខ្ញុំថា ខ្ញុំរស់នៅបានប្រាំមួយខែ។ ខ្ញុំទទួលស្គាល់ថាខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើលបន្ដិច ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនខ្លាចអ្វីទាំងអស់។​ ខ្លួនរបស់ខ្ញុំគឺថាមានអ្វីកើតឡើង ខ្ញុំបាននឹងឆ្លងកាត់វា។ ”

 

ឈ្នះខ្លះ ចាញ់ខ្លះ

  Tin May Lwin បានរៀបរាប់ឡើងវិញថា“ការថែទាំដែលខ្ញុំបានទទួលគឺល្អឥតខ្ចោះ ពិតជាប្រកបដោយវិជ្ជាជីវៈបំផុត។ វិធីដែលគិលានុបដ្ឋាយិកាបានព្យាបាលខ្ញុំ និងប្រសិទ្ធភាពរបស់អ្នកបកប្រែធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាពិតជាពូកែស្ទាត់ជំនាញមែន។ ការព្យាបាលបានចាប់ផ្តើមដោយការព្យាបាលដោយគីមីចំនួន 3 ដង ដោយគ្រូពេទ្យឯកទេសខាងជំងឺមហារីកបានផ្លាស់ប្តូរថ្នាំព្យាបាលដោយគីមីចំនួន 3 ដងដើម្បីធ្វើឲ្យស្ថានភាពរបស់នាងមានស្ថេរភាពគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទទួលការវះកាត់។ “ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តយ៉ាងមុតមាំចំពោះការព្យាបាលនិងជឿជាក់លើគ្រូពេទ្យ។ ទោះបីជាវេជ្ជបណ្ឌិតបានវះកាត់យកដុំសាច់មហារីកចេញដោយជោគជ័យ ហើយការព្យាបាលដោយកាំរស្មីបានដំណើរការដូចការរំពឹងទុកក្ដី ក៏នៅតែជាការចាំបាច់ក្នុងការបណ្ដុះស្បែក។ ពួកគេយកស្បែកពីខ្នងខ្ញុំ។ នៅពេលដែលការយកស្បែកនេះត្រូវបានបរាជ័យនោះ ពួកគេប្រើស្បែកពីក្រពះរបស់ខ្ញុំវិញ។ ក្នុងអំឡុងពេលនៃការព្យាបាលស្បែក ធ្វើឲ្យស្បែកសុដន់ផ្សេងទៀតរបស់ខ្ញុំក៏ត្រូវបានយកចេញ។ ”

 

ផ្លូវចិត្តផ្ដល់ភាពងាយស្រួលក្នុងការព្យាបាលជំងឺ

 ដោយការរក្សាស្មារតីខ្ពស់ និងបានប្តេជ្ញាចិត្តយ៉ាងមុតមាំចំពោះការព្យាបាលដោយគ្មានការរអាក់រអួលឬដាក់សម្ពាធដែលមិនចាំបាច់មកលើខ្លួនឯង Tin May Lwin  បានចូលរួមចំណែកយ៉ាងច្រើនដល់ភាពជោគជ័យនៃការព្យាបាលដោយខ្លួនឯង។​ “ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាស្ថានភាពផ្លូវចិត្តរបស់យើងមានសារសំខាន់ខ្លាំងណាស់ចំពោះដំណើរការព្យាបាល។ ប្រសិនបើយើងជឿជាក់ថាយើងនឹងជាសះស្បើយ យើងនឹងជាសះស្បើយ។ ជឿខ្ញុំចុះ ប្រសិនបើអ្នកគិតថាអ្នកមិនធ្វើទេ អ្នកក៏នៅតែមិនធ្វើ។ ” នាងនិយាយដោយសំណើចសើចចុកពោះ។
 
“ខ្ញុំបានជ្រើសរើសរស់នៅក្នុងជីវិតដែលមានសុភមង្គល។ ទោះបីនៅពេលនោះខ្ញុំក៏កំពុងមានជំងឺបេះដូងនិងទឹកនោមផ្អែមដែរក្ដី ខ្ញុំក៏មិនបានអនុញ្ញាតឲ្យជំងឺទាំងនោះប្លន់យកសេចក្ដីសុខពីខ្ញុំទេ។ សូម្បីតែខ្ញុំកំពុងជាសះស្បើយពីការព្យាបាលរបស់ខ្ញុំនៅមន្ទីរពេទ្យក្ដី ខ្ញុំក៏សុំឲ្យគិលានុបដ្ឋាយិកានាំខ្ញុំទៅទិញអីវ៉ាន់នៅជិតមន្ទីរពេទ្យ!”
 
 
អ្វីដែល Tin May Lwin ត្រូវការប្រាប់អ្នកជំងឺផ្សេងទៀតនោះគឺ៖​ កុំឲ្យជំងឺមហារីកធ្វើជាម្ចាស់របស់អ្នក។ ដោះស្រាយការពិតដែលថាវានៅទីនោះហើយបន្ទាប់មកបោះបង់វាចោលទាំងអស់។ បន្ទាប់មកត្រូវធ្វើដូចអ្វីដែលវេជ្ជបណ្ឌិតបានប្រាប់ហើយកុំគិតផ្សេងទៀត។ Tin May Lwin អនុញ្ញាតឲ្យអ្នកសម្ភាសន៍សម្ងាត់ដោយស្នាមញញឹមបែបលួចលាក់នៅលើមុខរបស់នាង មុនពេលសារភាពថានាងទើបតែត្រឡប់មកពីដើរទិញអីវ៉ាន់នៅអឺរ៉ុប។