ចិត្តអាចធ្វើការបានដ៏អស្ចារ្យនិងមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងជំងឺមហារីកដោយមានជំនួយពីថ្នាំទំនើប។ ជំហានដំបូងឆ្ពោះទៅរកការជាសះស្បើយឡើងវិញគឺភាពបត់បែនរបស់អ្នកជំងឺក្នុងការជ្រើសរើសរស់នៅដោយក្តីសង្ឃឹម។ ដូចដែលសាស្ត្រាចារ្យ Professor Tin May Lwin នៃសាកលវិទ្យាល័យកុំព្យូទ័រសិក្សាពីទីក្រុងយ៉ាំងហ្គោនដែលបានប្រយុទ្ធប្រឆាំងអស់រយៈពេលជាង 20 ឆ្នាំមកហើយនោះបាននិយាយថា “ ចិត្តគំនិតរបស់យើងមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់ចំពោះដំណើរការនៃការព្យាបាល។  ប្រសិនបើយើងជឿថាយើងនឹងជាសះស្បើយយើងនឹងជាសះស្បើយ។ ជឿខ្ញុំ ប្រសិនបើអ្នកគិតថាអ្នកនឹងមិនធ្វើទេ អ្នកក៏នឹងមិនធ្វើ។ ខ្ញុំបានជ្រើសរើសរស់នៅក្នុងជីវិតដែលសប្បាយរីករាយ។ ទោះបីនៅពេលនោះខ្ញុំកំពុងមានជំងឺបេះដូងនិងទឹកនោមផ្អែមក៏ខ្ញុំមិនអនុញ្ញាតឲ្យពួកវាប្លន់យកភាពរីករាយបស់ខ្ញុំដែរ”។
 
ភាពបត់បែននេះជួយឲ្យឆន្ទៈរីកលូតលាស់សូម្បីតែនៅពេលដែលជំងឺមហារីកត្រឡប់មកកាន់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់នៅក្នុងគ្រួសារ។ រឿងនេះបានកើតឡើងចំពោះ Srey Ly អ្នកជំនួញជនជាតិខ្មែរដែលបានឆ្លងកាត់ការជាសះស្បើយពេញលេញនៃជំងឺមហារីកច្រមុះហើយឃើញថាបងប្រុសរបស់នាងមានតែជំងឺនេះ។ “អ្វីដែលត្រូវកើត វានិងកើត។ ប្រសិនបើមានអ្វីមួយកើតឡើង យើងមិនអាចធ្វើឲ្យវាមិនកើតឡើងបានទេ។ យើងត្រូវតស៊ូជាមួយវាហើយបន្តដំណើរទៅមុខទៀត។ ប្រសិនបើមហារីកបានកើតឡើងចំពោះកូនខ្ញុំតាមរបៀបដែលវាកើតឡើងចំពោះខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងធ្វើអ្វីៗ គ្រប់យ៉ាងដើម្បីធ្វើឲ្យវាបាត់ទៅវិញ ” Srey Ly និយាយ។
 

“ឆន្ទៈ” ដើម្បីតស៊ូសម្រាប់អ្វីដែលអ្នកស្រឡាញ់
 

 

នៅពេលចិត្តរបស់អ្នកឈឺចាប់ រាងកាយរបស់អ្នកមានអារម្មណ៍ដូច្នោះដែរ ជឿឬមិនជឿ ភាពតានតឹងពិតជាមានរោគសញ្ញាខាងរាងកាយ។ វាត្រូវបានជឿជាក់ថាភាពអស់សង្ឃឹមពិតជាអាចធ្វើឲ្យស្ថានភាពនេះកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរហើយដូចគ្នា មានក្តីសង្ឃឹមនិងមានឆន្ទៈក្នុងការរស់នៅអាចធ្វើឲ្យស្ថានភាពប្រសើរឡើងបានច្រើនជាងអ្វីដែលគ្រូពេទ្យរំពឹងទុកក្នុងករណីខ្លះ។ សម្រាប់មនុស្សជាច្រើន ឆន្ទៈក្នុងការរស់នៅមិនមែនមកពីកន្លែងផ្សេងទៀតទេ ប៉ុន្តែមកពីសេចក្តីស្រឡាញ់ពីគ្រួសារ។ Razia Nasreen Sultana អ្នករស់រានមានជីវិតពីជំងឺមហារីកសុដន់អាយុ 62 ឆ្នាំមកពីប្រទេសបង់ក្លាដែស មានគោលបំណងតែមួយគត់ក្នុងពេលព្យាបាលជំងឺមហារីករបស់នាងគឺចង់ជួបក្រុមគ្រួសាររបស់នាងម្តងទៀត។ “ ទោះបីជាការព្យាបាលដោយប្រើគីមីគឺពោរពេញទៅដោយការឈឺចុកចាប់ ជាមួយការឈឺក្បាល  រមូលពោះ មិនអាចធ្វើឲ្យវាថយចុះបាន មានរឿងមួយដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំដើរទៅមុខ ដោយអាចត្រឡប់ទៅរកកូនស្រីរបស់ខ្ញុំនិងឃើញចៅប្រុសរបស់ខ្ញុំ។ ពួកគេគឺជាអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងនៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ។ ពួកគេជាហេតុផលដែលខ្ញុំអាចស៊ូទ្រាំឆ្លងកាត់ការរងទុក្ខនៃការព្យាបាល” Mrs. Razia និយាយ។

ខណៈពេលដែលសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកដទៃអាចពង្រឹងឆន្ទៈក្នុងការរស់នៅ សេចក្តីស្រឡាញ់ដែលយើងមានចំពោះខ្លួនឯងក៏អាចជំរុញឲ្យយើងប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងជំងឺមហារីកបានដែរ។ Miss Nguyen Thi Man ស្ត្រីធ្វើការខាងអចលនៈទ្រព្យអាយុ 53 ឆ្នាំមកពីប្រទេសវៀតណាមដែលជាអ្នកចូលចិត្តការច្រៀងបានបង្ហាញពីបញ្ហានេះ។ “ ខ្ញុំបានឮថាប្រសិនបើដុំសាច់ត្រូវបានរំខានមិនថាដោយវិធីណាក្ដី ពួកវានឹងរាលដាលពាសពេញរាងកាយរបស់ខ្ញុំ ដូច្នេះខ្ញុំបានបដិសេធមិនធ្វើការសម្រេចចិត្តភ្លាមៗលើការព្យាបាលទេ។ ទោះយ៉ាងណា នៅពេលដែលម្តាយខ្ញុំបានទទួលមរណភាពពីជំងឺមហារីក ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តថាខ្ញុំមិនអាចឲ្យខ្លួនខ្ញុំក្លាយជាអ្នកជំងឺមហារីកដូចគាត់បានទេ ព្រោះខ្ញុំមានគ្រួសារមួយដែលត្រូវមើលថែ។ រឿងមួយទៀតដែលខ្ញុំមិនអាចទ្រាំទ្របានគឺសមត្ថភាពច្រៀងរបស់ខ្ញុំ ព្រោះការច្រៀងគឺជាស្នេហាពិតនៃជីវិតរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំថែមទាំងបានឈ្នះរង្វាន់នៅក្នុងការប្រកួតចម្រៀងផងដែរ។ ខ្ញុំពិតជារីករាយណាស់រាល់ពេលដែលខ្ញុំឡើងឆាកច្រៀងនិងមានពេលវេលាដ៏ល្អជាមួយមិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំ” ។ អ្នកស្រី Thi Man ឥឡូវគ្មានជំងឺមហារីកនិងចូលរួមក្នុងការប្រកួតចម្រៀង។

ដូចដែលបានរៀបរាប់ខាងលើ ការគួបផ្សំគ្នានៃរាងកាយនិងផ្លូវចិត្តមានទំនាក់ទំនងគ្នាដ៏សំខាន់។ ជាពិសេសនៅពេលដែលកំពុងប្រយុទ្ធនឹងជំងឺ ចិត្តត្រូវការការពង្រឹងដើម្បីឲ្យរាងកាយមានភាពក្លាហានឆ្លងកាត់ព្យុះព្យោមារ។ នៅទិវាជំងឺមហារីកពិភពលោកក្នុងឆ្នាំនេះ មជ្ឈមណ្ឌលជំងឺមហារីកតំបន់ Horizon នៅមន្ទីរពេទ្យបាំរុងរ៉ាត សូមប្រកាសពីឆន្ទៈរបស់យើងក្នុងការថែរក្សាអ្នកជំងឺមហារីកនិងចូលរួមពង្រឹងឆន្ទៈក្នុងការតម្រង់ឆ្ពោះទៅនឹងបាវចនាថា“ ខ្ញុំគឺជាហើយខ្ញុំនឹង” ។ ក្តីសង្ឃឹមរួមជាមួយអំណាចនៃឆន្ទៈគឺជាកម្លាំងដែលមិនដូចគេ។