"केमोथेरापी पीडाले भरिएको भए पनि, यसको टाउको दुख्ने, यसको मतली, खाना राख्न असमर्थ, त्यहाँ एक कुरा छ जसले मलाई निरन्तरता दिइरहेको छ; मेरो छोरीमा फर्केर जान्छु, र मेरो नातिलाई हेर्न।ती मेरो जीवनमा सबै हुन्। ती कारणहरू हुन् कि मैले उपचारको पीडा भोग्नुपर्‍यो।” यी शब्दहरू श्रीमती रजिया नसरीन सुल्ताना, बांग्लादेशकी ६२ बर्षे स्तन क्यान्सर बिरामी हुन् जसले उनको आँखामा आँसु झार्दै उनको अनुहारमा मुस्कुराइदिएकी थिइन् ताकि उनी फेरि आफ्नो प्रिय परिवारको खुशीयाली अनुहारहरू देख्न सक्नेछन् …

बंगलादेशकी ६२ बर्षे स्तन क्यान्सर बिरामी श्रीमती रजिया नसरीन सुल्तानाले तीन बर्ष अघि उनको क्यान्सरबाट उल्टो शुरु गर्‍यो। क्यानाडामा उहाँकी छोरीलाई भेट्न जाँदै हुनुहुन्थ्यो कि उहाँ अस्वस्थ भइन्। क्यानाडामा उहाँकी छोरीलाई भेट्न जाँदै हुनुहुन्थ्यो कि उहाँ अस्वस्थ भइन्। डाक्टरले उनलाई केहि गलत फेला पार्न सकेन र केवल उनलाई न्यूमोनिया खोप सिफारिश गरे किनभने उनी दमको थिइन।

बंगलादेशमा हुने आम चुनावको अन्तिम चरणहरूमा म क्यानडाबाट फर्कें, त्यसैले काम धेरै गाह्रो थियो। म फेरि बिरामी भएँ। पहिलेको लक्षणहरू यो गम्भीर अवस्थाको लागि मात्र थियो भनेर मसँग कुनै कलई थिइन। ”उनी भन्छिन्, उनी कसरी अझ राम्ररी जाँचमा पुगे।

“म धेरै फरक फरक स्वास्थ्य जाँचहरूको लागि गएँ, परीक्षण र परीक्षाको ब्यारेज पछि ब्यारेज। अन्त सम्म मैले एक हृदय रोग विशेषज्ञलाई भेटें जसले मलाई मेमोग्राम लिन आग्रह गरे।त्यस बेलासम्म म दोहोरिएको परीक्षणमा एकदम निराश महसुस गर्न थालिसकेको थिएँ।  त्यसपछि मलाई ब्रेस्ट सर्जनको रूपमा सिफारिश गरियो, जसले मलाई स्तन क्यान्सर हुन सक्छ भने, तर उनी अझै पक्का थिएनन्। "

श्रीमती रजियाले त्यसपछि बंगलादेशमा विश्व बैंकको कार्यालयको स्वास्थ्य सहयोग सेवामा परामर्श लिइन्, जहाँ उनले २५ बर्ष भन्दा बढी समय काम गरी। उनको कर्मचारी स्वास्थ्य बीमाले सिंगापुर वा बैंककमा स्वास्थ्य सेवा पहुँच गर्न अनुमति दिन्छ। उनको मेडिकल रेकर्ड र परीक्षण नतीजा प्राप्त भएपछि स्वास्थ्य सहयोग सेवाले बमरुंग्राद अन्तर्राष्ट्रिय अस्पताल, बैंककमा  तुरुन्त उपचार खोज्नु भनेर सिफारिस गर्नमा समय व्यर्थ खेर गयो। उनीहरूले पहिले धेरै अन्य सहकर्मीहरूलाई त्यहाँ क्यान्सर उपचार खोज्न सिफारिस गरेका थिए। अर्को प्लस लागत यो सिंगापुर भन्दा बढी उचित छ कि छ।

फेब्रुअरी १४ मा श्रीमती. रजियाले आफूलाई बुमरुनग्राद अन्तर्राष्ट्रिय अस्पतालको होराइजन क्षेत्रीय क्यान्सर केन्द्रमा भेटिन। उनको अगाडि डा.पियावन केनसाकू थियो, जो एक स्तन शल्य चिकित्सा एन्कोलजिस्ट हो। “डाक्टरले मलाई उनलाई ९८% निश्चित छ कि मलाई स्तन क्यान्सर छ भनेर भन्यो। म एकदम चकित भएँ। त्यसोभए, म वास्तवमै क्यान्सर भएँ? "उनको अनुहारभरि चिन्ताका छायाहरू घटनाको सम्झनाको साथ।उनी क्यान्सरले उनको लिम्फ नोडहरूमा फैलिएको छ भन्ने कुरा निश्चित भएपछि बिरामीहरू बढी चिन्तित भए, जुन बिरामीहरूको लागि राम्रो कुरा होईन।

उपचार होराइजन मा

 
डा. पियानुट जीथियांग, एक मेडिकल अन्कोलॉजिस्ट श्रीमती रजियाको केमोथेरापी उपचार सम्हाल्न भित्र छिन्। “म केमोथेरापीको छ वटा चरणहरूमा गएँ, जुन मा मेरो दाँतलाई पूरै चोटि धिक्कार्छु। मेरो केमोथेरापीको चौथो चरणको समयदेखि म अत्यन्त कमजोर, निराश भएको महसुस गरें।
ती सबै दु: खहरूको बीचमा, मैले मेरो डाक्टर र उनको सम्पूर्ण टोलीबाट यति राम्रो हेरचाह पाएँ कि पीडा र असुविधाको बावजुद मलाई अझै राम्रो लाग्ने कुरा भयो। उहाँहरूले मलाई कहिल्यै निराश तुल्याउनु भएन। ”

“मैले बैंककको अस्पताल र ढाकामा मेरो घरबीच नियमित यात्रा गरें। मैले सामान्य रूपमा कार्य गर्न विशेष गरी काममा सकेजति राम्रो गरें। मेरो कामको लाइनमा टीम वर्क एकदम महत्त्वपूर्ण छ र अनुहार आमने सामने सञ्चार आवश्यक छ। केही समस्याहरू सम्पूर्ण टीमले पूरा गर्नुपर्दछ। ” श्रीमती रजिया आफ्नो कामको वातावरण र अस्पतालमा उनलाई उपचार गर्ने बहु-अनुशासन टोलीमा देखी मिल्दा समान टीम वर्कको बीच तुलना देखाउँछिन्।

मुस्कानमा अन्त हुने कष्ट

 
जुलाईमा, श्रीमती रजिया शल्यक्रिया हुनुभन्दा अघि उनको अन्तिम केमोथेरापी सत्रमा थिइन। एयरपोर्टबाट होटल जाने क्रममा उनले आफ्नो पतिलाई अस्पतालको यमरजेनसी  रूममा सिधा लैजानु भने। "मेरो सास छोटो थियो, मलाई धेरै डर लाग्यो। अस्पतालमा पुग्ने बित्तिकै रगतको नमूनाहरू तुरुन्तै लिइयो। डा। पियानूतलाई तत्काल बोलाइएको थियो। " डाक्टर अस्पताल आइपुग्दा, उनले आपतकालीन कोठाका कर्मचारीहरूलाई बताइन् कि उनीहरूले श्रीमती रजियालाई कुनै पनि हालतमा एक्लै छोड्नु हुँदैन।

“त्यस पछि के भएको मलाई केहि याद छैन। अर्को कुरा मैले सम्झें कि डाक्टरले मेरो श्रीमान्‌लाई बताउँछन् कि म गम्भीर अवस्थामा थिएँ। उनले मलाई समझाई कि यो टेस्ट र त्यो टेस्ट हुनु पर्छ। म सबै कुरा बुझ्न सक्थें, तर म प्रतिक्रिया दिन पनि कमजोर थियो। ”

“शल्यक्रिया गर्न मेरो बलको पर्याप्त सुधार नभएसम्म यो अझ छ हप्ता भयो। सबै ठीकठाक भयो।सबैजना धेरै पेशेवर थिए। टिसु नमूना परीक्षणको नतीजाको लागि म फेरि एकचोटि कुर्दै थिएँ। जब परिणामहरू आए, म सुनेकोमा विश्वास गर्नमा मलाई केही गाह्रो भयो। के यो परीक्षा साँच्चै सकियो? डा.पियानुटले मेरो हात समात्दै उनले मलाई बताइन् कि म क्यान्सरबाट स्वतन्त्र छु, चिकित्सा र शल्य चिकित्सासम्बन्धी टोलीले आश्चर्यकर्महरू गरिरहेछन् र अन्ततः मेरो शरीरको क्यान्सरबाट छुटकारा पाए। म अस्वस्थ भएदेखि यत्तिको उत्तेजित महसुस गरें। ” श्रीमती रजिया भन्छिन् कि उनी अन्तर्वार्ताको एक दिन अघि मात्र भएको घटनाको पूर्ण, आनन्दित राहत बताउँछिन्।

केमोथेरापी: जीवन दिने विष

 
“जब मलाई पहिलो पटक मलाई क्यान्सर भएको थाहा भयो कि मैले अनलाइन केमोथेरापीको बारेमा अनुसन्धान गरें, र मलाई थाहा भयो कि यो अपरिहार्य छ। यो एक विष हो, कुनै शंखा छैन। जे भए पनि केमोथेरापी पीडाले भरिएको छ, यसको टाउको दुखाइको साथ, यसको मतली, खाना तल राख्न असमर्थता, एउटा कुरा छ जसले मलाई निरन्तरता दिन्छ। मेरो छोरीमा फर्केर जान्छु, र मेरो नातिलाई हेर्न। ती मेरो जीवनमा सबै हुन्। ती कारणहरू हुन् जुन मैले उपचारको दु: ख भोग्नुपर्‍यो, ” श्रीमती रजिया भन्छिन्, आँसु थाम्न संघर्ष गर्दै।

अर्को दिन यो अन्तर्वार्ता दिइसके पछि, उहाँकी छोरी बैंककमा उनलाई भेट्न आउनुहुनेछ। उनको आँसुको माध्यमबाट उनको हाँसोको कारण यही नै हो। अन्य क्यान्सर बिरामीहरूका लागि प्रोत्साहनमा बोल्दै, “यदि कसैलाई मेरो रोगबाट गुज्रनुपर्‍यो भने उनीहरूले आफ्नो परिवारको बारेमा सोच्न म चाहन्छु। तपाइँका सबै प्रियजनहरू तपाइँले यसलाई तान्न चाहानु हुन्छ जसमा तपाइँ फेरि तपाइँको जीवन बिताउन फिर्ता जान सक्नुहुन्छ। म धेरै भाग्यमानी महसुस गर्छु कि मेरो परिवार, मेरा नानीहरू र नातिनातिनी सधैं मलाई उनीहरूको प्रेम र प्रोत्साहन दिन्छन्, मलाई यी सबै माध्यमबाट लड्न, बलवान हुन आग्रह गर्दछन्। मैले भन्न सक्ने सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण कुरा यो हो कि यदि तपाईंलाई क्यान्सर छ भनेर थाहा छ भने, तपाईंले तुरून्त उपचार खोज्नु पर्छ।ढिला नगर्नुहोस्, किनकि त्यो ढिलाइले तपाईंलाई सधैंभरि मन पराउनेहरूबाट टाढा फाल्न सक्छ।