• ภาวะที่มีกระเปาะหรือถุงโป่งยื่นออกมาทางด้านนอกของลำไส้โดยไม่มีอาการแทรกซ้อน เรียกว่า diverticulosis
• ภาวะที่กระเปาะหรือถุงโป่งเกิดการติดเชื้อและก่อให้เกิดการอักเสบตามมา เรียกว่า diverticulitis

ยังไม่ทราบสาเหตุแน่ชัด แต่เข้าใจว่าน่าจะเกิดจากอุปนิสัยการรับประทานอาหารที่มีกากใย (fiber) น้อย ทำให้อุจจาระแข็งกว่าผู้ที่รับประทานอาหารที่มีกากใยมาก เป็นการสร้างแรงกดผนังลำไส้ นานวันเข้าจึงเกิดเป็นกระเปาะที่ผนังลำไส้ได้
 

โดยส่วนใหญ่แล้วผู้ป่วยที่ไม่มีโรคแทรกซ้อนมักไม่มีอาการอะไร แต่ก็มีผู้ป่วยที่อาจพบอาการ เช่น แน่นท้อง ท้องผูกหรือท้องเสีย ปวดเกร็งท้องส่วนล่าง โรคนี้มักตรวจพบโดยบังเอิญจากการเอกซเรย์สวนแป้งแบเรียม (barium enema) การส่องกล้องลำไส้ใหญ่ส่วนปลาย (sigmoidoscopy) หรือการส่องกล้องลำไส้ใหญ่ (colonoscopy) ผู้ที่ไม่มีอาการจากโรคแทรกซ้อนส่วนใหญ่จะไม่มีอาการตลอดไป มีเพียงประมาณ 15-25% ที่มึภาวะเลือดออกจากเส้นเลือดในกระเปาะ
หากกระเปาะที่ลำไส้ใหญ่เกิดอาการอักเสบ (diverticulitis) ผู้ป่วยอาจมีอาการดังนี้

• ปวดท้อง ซึ่งมักเกิดบริเวณหน้าท้องส่วนล่างด้านซ้าย
• คลื่นไส้ อาเจียน
• ท้องผูกหรือท้องเสีย
• มีไข้ หนาวสั่น

อย่างไรก็ดี หากผู้ป่วยได้รับการวินิจฉัยที่ถูกต้องและได้รับยาปฏิชีวนะที่ถูกต้องจะหายได้เป็นส่วนใหญ่ มีเพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่อาจเกิดภาวะแทรกซ้อนได้
 

• เกิดฝี (abscess)
• เกิดช่องอุโมงค์ติดต่อระหว่างกระเปาะนี้กับลำไส้ส่วนอื่น (fistula)
• การอุดตันของลำไส้ใหญ่
• ผนังเยื่อบุช่องท้องอักเสบ 
• การติดเชื้อในกระแสโลหิต
• ผู้ป่วยจะมีอาการถ่ายเป็นเลือดสีแดงหรือดำทางทวารหนักโดยไม่มีอาการอื่นๆ ร่วมด้วย

ทั้งนี้โรคแทรกซ้อนที่เกิดขึ้นอาจทำให้การรักษาซับซ้อนขึ้นและใช้เวลามากขึ้น
 

ดังได้กล่าวมาแล้วว่าอาจพบโรคนี้ได้โดยบังเอิญ การตรวจพบโรคนี้กระทำได้โดย

• การเอกซเรย์สวนแป้งแบเรียม (barium enema)
• การส่องกล้องลำไส้ใหญ่ส่วนปลาย (sigmoidoscopy)
• การส่องกล้องลำไส้ใหญ่ (colonoscopy)
• การเอกซเรย์คอมพิวเตอร์ (computerized tomography scan: CT scan)

• โรคกระเปาะลำไส้ที่ไม่มีโรคแทรกซ้อนไม่จำเป็นต้องรับการรักษาใดๆ
• การรับประทานอาหารที่มีกากใย (fiber) มากๆ หรืออาจใช้ยาที่เป็นส่วนประกอบของใยอาหาร เพื่อทำให้อุจจาระอ่อนนุ่ม อาจลดการเกิดโรคแทรกซ้อนได้
• หากมีการอักเสบของกระเปาะลำไส้ การรักษาขึ้นกับความรุนแรง
  • รายที่อาการไม่รุนแรง การรับประทานยาก็หายได้
  • รายที่โรคมีความรุนแรงอาจต้องรักษาตัวในโรงพยาบาลและรับยาทางหลอดเลือด หรือต้องรับการรักษาด้วยการผ่าตัด

• เมื่อมีภาวะเลือดออก ส่วนใหญ่จะสามารถหยุดลงได้ ในบางกรณีอาจต้องได้รับการส่องกล้องสำไส้ใหญ่ (colonoscopic intervention) หรือต้องใช้การผ่าตัด