อาจเกี่ยวข้องกับโรคพันธุกรรมในกรณีที่พบในครอบครัวเดียวกัน และอาจเกิดขึ้นเดี่ยวๆ หรือร่วมกับลักษณะอื่นเป็นกลุ่มอาการโรค เช่น blepharophimosis syndrome บางคนอาจเกิดจากความผิดปกติของระบบประสาทที่เกี่ยวกับกล้ามเนื้อตา เช่น เส้นประสาทสมองคู่ที่ 3 โรคกล้ามเนื้ออ่อนแรงไมแอสทีเนีย เกรวิส (myasthenia gravis) หรือจากการมีก้อนเนื้อผิดปกติบริเวณเบ้าตาหรือเปลือกตาและทำให้หนังตาตกตามมา เช่น มะเร็งต่อมหมวกไตในเด็ก มะเร็งดวงตา
 
ภาวะแทรกซ้อนจากหนังตาตกแต่กำเนิด

• คอเอียงหรือแหงนคอมอง
• การมองเห็นที่ผิดปกติและมีความเสี่ยงของการเกิดสายตาขี้เกียจ

• เด็กจะมีหนังตาตก 1 ข้างหรือ 2 ข้าง ตั้งแต่กำเนิด มักเป็นตลอดเวลาและคงที่
• อาจมีภาวะคอเอียง แหงนคอ เลิกคิ้วขึ้นเพื่อใช้ตาข้างนั้น
• อาจมีการมองเห็นที่ลดลงในตาข้างนั้นจากการบดบังตา มีสายตาเอียงหรือสายตาขี้เกียจ
• อาจมีความผิดปกติอื่นที่พบร่วมกับหนังตาตกและบ่งชี้ถึงสาเหตุเฉพาะของหนังตา เช่น ตาเขในเส้นประสาทสมองคู่ที่ 3 รูม่านตาผิดปกติ สีม่านตาผิดปกติ มีร่องรอยจากอุบัติเหตุบริเวณตาอื่นๆ

ผู้ป่วยจะได้รับการตรวจตาแบบละเอียดเพื่อวัดระดับความรุนแรงของหนังตาตก การทำงานของกล้ามเนื้อตาที่เปลือกตา ระดับการมองเห็น ค่าสายตา รวมถึงการตรวจตาพื้นฐานอื่นๆ เช่น ภาวะตาเข จอประสาทตา ซึ่งอาจพบร่วมกับภาวะหนังตาตกได้ และอาจต้องตรวจโรคทางกายอื่นๆ ถ้าสงสัยหนังตาตกที่เกี่ยวกับกลุ่มอาการโรคต่างๆ

• ในกรณีที่เป็นน้อย มักทำการเฝ้าระวังภาวะแทรกซ้อนอย่างสม่ำเสมอ ได้แก่ เรื่องคอเอียง การมองเห็นที่ผิดปกติ บางครั้งอาจต้องใส่แว่นหรือปิดตากระตุ้นสายตาขี้เกียจ
• การผ่าตัดหนังตาตก มักทำเร็วเมื่อมีหนังตาตกรุนแรง หรือมีปัญหาแทรกซ้อนที่อาจส่งผลถาวร ได้แก่ คอเอียงหรือแหงนคอมอง สายตาผิดปกติและมีความเสี่ยงสายตาขี้เกียจ ถ้าไม่มีภาวะเหล่านี้มักรออย่างน้อยอายุ 3-4 ปี เพื่อรอให้การตรวจแม่นยำและเด็กมีความร่วมมือมากขึ้น รวมทั้งการผ่าตัดบางเทคนิคจะทำได้เมื่อเด็กมีอายุมากขึ้น การผ่าตัดมีหลายชนิดขึ้นอยู่กับความรุนแรงของโรค