1. การผ่าตัดนำเอาซีสต์ออกจากรังไข่ (ovarian cystectomy)/การผ่าตัดนำเอารังไข่ออก (oophorectomy) ทางหน้าท้อง แพทย์จะผ่าตัดภายใต้ยาสลบโดยการผ่าบริเวณท้องน้อยเพื่อเอาชิ้นเนื้อออกทางหน้าท้องคล้ายการผ่าตัดคลอด ในบางกรณีแพทย์จะเก็บรังไข่ไว้หากสามารถเก็บไว้ได้ ซึ่งแพทย์จะเป็นผู้พิจารณาและแจ้งให้ท่านทราบก่อนเข้ารับการผ่าตัด
2. การผ่าตัดก้อนเนื้อที่รังไข่ด้วยวิธีส่องกล้อง (laparoscopic ovarian cystectomy) เป็นการผ่าตัดก้อนเนื้อที่รังไข่โดยการเจาะผ่านช่องท้องหรือผิวหนังใกล้บริเวณที่ต้องการจะทำการผ่าตัด เพื่อสอดอุปกรณ์ผ่าตัดและกล้องขนาดเล็กเพื่อบันทึกภาพและส่งมายังจอรับภาพ ซึ่งทำหน้าที่แทนตาของศัลยแพทย์รวมถึงอุปกรณ์อื่นๆ กรณีที่ก้อนเนื้อมีขนาดใหญ่ มีก้อนเนื้อมากกว่าหนึ่งก้อน ก้อนเนื้อที่แตกหรือมีลักษณะซับซ้อน ซึ่งอาจจะเป็นก้อนเนื้อที่เป็นมะเร็ง หากการผ่าตัดแบบส่องกล้องไม่ประสบความสำเร็จ แพทย์จะพิจารณาทำการผ่าตัดแบบเปิดหน้าท้องแทน

1. อาจพบเลือดออกมาก อาจเกิดการตกเลือดระหว่างและหลังการผ่าตัด
2. อาจเกิดแผลติดเชื้อที่แผลผ่าตัด กระเพาะปัสสาวะ และในกระแสเลือด
3. การบาดเจ็บต่ออวัยวะข้างเคียง เช่น กระเพาะปัสสาวะ และลำไส้
4. ภาวะแทรกซ้อนที่เกิดจากยาสลบ
5. อาจเกิดอาการลิ่มเลือดอุดตัน
6. มีปัญหาที่แผลหรือเกิดแผลเป็น

1. มาพบแพทย์ตามนัดหรือมาพบแพทย์ก่อนวันนัดเมื่อพบว่ามีอาการที่อาจเกิดการอักเสบติดเชื้อของแผลตรงบริเวณที่ผ่าตัด เช่น แผลบวม แดง ร้อน แผลมีเลือดซึม มีไข้ เป็นต้น
2. เริ่มกิจกรรมเบาๆ งดยกของหนักโดยเฉพาะในช่วง 4-6 สัปดาห์
3. สามารถกลับไปทำงานหลังจากผ่าตัด 6-8 สัปดาห์
4. งดการสวนล้างช่องคลอดและงดมีเพศสัมพันธ์หลังทำผ่าตัดเป็นระยะเวลา 6 สัปดาห์
5. หากท้องผูก ควรรับประทานผลไม้ ผัก และควรดื่มน้ำผลไม้มากๆ หรือรับประทานยาระบายตามแพทย์สั่ง

1. มีไข้สูง
2. แผลผ่าตัดบวม แดง หรือมีเลือดออก
3. อาการปวดที่ไม่ทุเลาลงด้วยการรับประทานยาแก้ปวด
4. มีเลือดออกทางช่องคลอด
5. คลื่นไส้อาเจียน

หากไม่ทำการรักษา

1. ผู้ป่วยจะยังคงมีอาการผิดปกติต่อเนื่องไม่หายขาด เช่น อาการเลือดออกอย่างต่อเนื่อง อาการเลือดออกผิดปกติ อาการปวดเรื้อรัง
2. เนื้องอกอาจโตขึ้นและเกิดการแพร่กระจายของมะเร็งได้

ทางเลือกอื่นในการรักษา

1. ในกรณีที่เป็นถุงน้ำรังไข่ที่มีขนาดเล็ก โดยส่วนใหญ่คือประมาณ 5-7 เซนติเมตรหรือน้อยกว่า แพทย์มักจะนัดติดตามดูว่าถุงน้ำนั้นจะสามารถยุบหายไปได้เองหรือไม่ ซึ่งใช้เวลาในการติดตามประมาณ 2 สัปดาห์ถึง 3 เดือน แล้วแต่กรณี หรืออาจให้ยาเม็ดคุมกำเนิดรับประทานเป็นเวลาประมาณ 1 เดือน แล้วนัดตรวจติดตามผลว่าเนื้องอกมีการเปลี่ยนแปลงอย่างไร
2. ในกรณีที่เป็นถุงน้ำรังไข่ที่มีขนาดใหญ่ คือมากกว่า 5-7 เซนติเมตร แพทย์มักแนะนำการผ่าตัดรังไข่
3. ในสตรีวัยหมดประจำเดือน/วัยทองที่มีถุงน้ำที่รังไข่ขนาดเล็กกว่า 5 เซนติเมตร ควรได้รับการตรวจเลือดเพื่อดูระดับของ CA 125 หากมีค่าที่ปกติอาจไม่จำเป็นต้องรักษาโดยการผ่าตัด อาจใช้การตรวจติดตามด้วย
   อัลตราซาวนด์เป็นระยะๆ

ข้อมูลที่ควรทราบ

1. อาการที่บ่งชี้ว่าก้อนที่พบที่รังไข่นั้นน่าจะเป็นมะเร็ง ได้แก่ มีอาการเบื่ออาหารและน้ำหนักลด ก้อนโตเร็ว ท้องโตขึ้นเร็ว และอาจมีอาการอื่นที่แสดงถึงการกระจายของมะเร็งไปที่อวัยวะอื่นๆ (เช่น ปวดหลัง)
2. จากการตรวจร่างกายและอัลตราซาวนด์หรือการตรวจด้วยเครื่องเอกซเรย์คอมพิวเตอร์ (computerized tomography scan: CT scan) หากพบว่ามีน้ำในช่องท้อง/ท้องมาน มีก้อนที่รังไข่ทั้งสองข้าง ก้อนที่พบมีส่วนที่เป็นเนื้อตัน มีต่อมน้ำเหลืองในช่องท้องโต หรือพบการกระจายของก้อนไปที่อวัยวะอื่นๆ เป็นต้น การตรวจเลือดอาจพบระดับของสารมะเร็งรังไข่ในเลือดที่สูงขึ้นได้
3. การพบลักษณะดังกล่าวข้างต้นไม่ได้บ่งชี้ว่าจะต้องเป็นมะเร็งอย่างแน่นอน การวินิจฉัยขึ้นอยู่กับสิ่งที่แพทย์ตรวจพบขณะผ่าตัด และผลการตรวจชิ้นเนื้อจากก้อนเนื้อหลังผ่าตัด
4. ภาวะแทรกซ้อนของเนื้องอกรังไข่ ได้แก่ การบิดหมุนของก้อน ซึ่งมักพบได้บ่อยในกรณีที่ก้อนมีขนาดประมาณ 6 เซนติเมตรขึ้นไป นอกจากนี้อาจพบว่ามีเลือดออกในก้อน การแตกของก้อน และการติดเชื้อที่ก้อน เป็นต้น หากเกิดภาวะแทรกซ้อนเหล่านี้จะก่อให้เกิดอาการปวดท้องอย่างเฉียบพลันและรุนแรง และ/หรือมีไข้ร่วมด้วยได้ และหากท่านมีอาการดังกล่าวควรรีบปรึกษาแพทย์/ไปโรงพยาบาลทันที