• ในปัจจุบันยังไม่ทราบสาเหตุที่แน่ชัดของมะเร็งหลอดอาหาร แต่มีหลายปัจจัยที่อาจเพิ่มความเสี่ยงต่อการเป็นโรคได้ อาทิ
• อายุ ผู้ที่มีอายุระหว่าง 45-70 ปีมีความเสี่ยงสูงสุด
• เพศ เพศชายมีโอกาสเป็นโรคนี้มากกว่าเพศหญิง 3 เท่า
• การสูบบุหรี่ ความเสี่ยงจะเพิ่มมากขึ้นตามปริมาณและระยะเวลาที่สูบบุหรี่
• การดื่มแอลกอฮอล์ เพิ่มความเสี่ยงของการเป็นโรคมะเร็งหลอดอาหารโดยเฉพาะชนิด squamous cell
• ภาวะของหลอดอาหารที่เรียกว่า Barrett’s esophagus ซึ่งเป็นภาวะที่เกิดในผู้ที่มีการอักเสบของหลอดอาหารจากกรดในกระเพาะอาหารทำลายเซลล์บุผนังหลอดอาหาร ทำให้เกิดมะเร็งชนิด adenocarcinoma ได้
• การรับประทานอาหารที่มีผัก ผลไม้ และแร่ธาตุต่ำ
• ภาวะอ้วน

มะเร็งหลอดอาหารในระยะเริ่มต้นมักไม่ค่อยก่อให้เกิดอาการ แต่เมื่อเป็นมากขึ้นอาจมีอาการแสดงดังนี้

• กลืนอาหารลำบาก โดยเฉพาะเมื่อรับประทานอาหารแข็ง เช่น เนื้อสัตว์ ขนมปัง หรือผักสด แต่เมื่อโรคลุกลามขึ้นจนก้อนมะเร็งไปอุดตันทางเดินอาหารก็จะทำให้เกิดอาการเจ็บ แม้แต่การดื่มน้ำ
• แน่นหน้าอกหรือแสบร้อนในช่องอก
• รู้สึกท้องอืด อาหารไม่ย่อย
• คลื่นไส้
• สำลักหลังกลืนอาหาร
• น้ำหนักตัวลดลงโดยไม่ทราบสาเหตุ
• ไอ
• เจ็บบริเวณกระดูกหน้าอกหรือในลำคอ

• การซักประวัติและการตรวจร่างกาย
• การกลืนแป้งสารทึบแสง เป็นวิธีการตรวจโดยให้ผู้ป่วยกลืนน้ำที่ผสมด้วยสารทึบแสงคล้ายแป้ง ซึ่งจะไปเคลือบหลอดอาหาร กระเพาะอาหาร และลำไส้เล็ก และทำการถ่ายภาพเอกซเรย์เป็นระยะๆ ทำให้สามารถมองเห็นก้อนเนื้อหรือความผิดปกติอื่นๆ ได้
• การส่องกล้องระบบทางเดินอาหารส่วนต้น หากตรวจพบสิ่งผิดปกติหรือสิ่งที่น่าสงสัยสามารถตัดชิ้นเนื้อเพื่อนำไปตรวจสอบต่อไปได้
• การตัดชิ้นเนื้อตรวจทางพยาธิวิทยา ซึ่งมักจะทำระหว่างการส่องกล้องทางเดินอาหาร
• การตรวจเอกซเรย์คอมพิวเตอร์ (CT scan) ซึ่งจะแสดงภาพอวัยวะภายในแบบสามมิติ ช่วยให้แพทย์สามารถเห็นตำแหน่งของโรคและการกระจายของโรคได้ละเอียดมากกว่าการเอกซเรย์ธรรมดา

การรักษามะเร็งหลอดอาหารจะอาศัยทีมแพทย์ในสาขาต่างๆ เช่น ศัลยแพทย์ รังสีแพทย์ และอายุรแพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านโรคมะเร็ง มาร่วมกันวางแผนการรักษาให้เหมาะสมสำหรับผู้ป่วยแต่ละราย โดยปัจจัยที่มีผลต่อการเลือกวิธีการรักษาของแพทย์ เช่น

• ขนาด ตำแหน่ง และลักษณะของเซลล์มะเร็ง
• ระยะโรคและการกระจายของมะเร็ง
• สุขภาพโดยรวมของผู้ป่วย

• การผ่าตัด
• รังสีรักษา 
• เคมีบำบัด